Οι γυναίκες δεν είναι προς πώληση

Αθήνα, 4 Μαρτίου 2008

 

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

 

Οι γυναίκες δεν είναι προς πώληση!

 

Ακτιβιστικά δρώμενα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη κατά της σωματεμπορίας

 

Με πρωτότυπο τρόπο και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ακτιβιστές της Διεθνούς Αμνηστίας και μέλη της νεανικής ομάδας δράσης της Θεσσαλονίκης και μέλη της ομάδας δράσης για τα δικαιώματα των γυναικών θα μεταφέρουν με συμβολικό τρόπο την ανάγκη προστασίας των γυναικών και κοριτσιών που πέφτουν θύματα διακίνησης και εμπορίας (trafficking) στην Ελλάδα.

 

Δεν είναι προς πώληση! Δράση στην Αθήνα

Στην Αθήνα, την Παρασκευή 7 Μαρτίου στις 12 το μεσημέρι, αντιπροσωπεία της Διεθνούς Αμνηστίας θα συναντηθεί με το Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης για να του μεταφέρει τις ανησυχίες και τις προτάσεις της Διεθνούς Αμνηστίας για τη βελτίωση της προστασίας των δικαιωμάτων των θυμάτων διακίνησης και εμπορίας με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση στην Ελλάδα και θα παραδώσει πάνω από 10.000 υπογραφές από την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο που προτρέπουν την ελληνική κυβέρνηση να κάνει ακριβώς αυτό. Η συνάντηση θα γίνει στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Μεσογείων 96. Η παράδοση θα συνοδεύεται από ακτιβιστική δράση επί της Μεσογείων (στο ύψος του νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν), όπου εθελόντριες της Διεθνούς Αμνηστίας με λευκές μάσκες στο πρόσωπο θα μεταφέρουν το μήνυμα ότι οι γυναίκες, όπως όλοι οι άνθρωποι, δεν είναι προς πώληση.

 

Ξεκλείδωσέ την! Δρώμενο στη Θεσσαλονίκη

 

Το Σάββατο 8 Μαρτίου, από τις 12 το μεσημέρι και μετά, στην Πλατεία Αριστοτέλους στο ύψος της Τσιμισκή, μια ακτιβίστρια θα βρίσκεται κλεισμένη σε ένα δωμάτιο – κλουβί. Η ακτιβίστρια θα συμβολίζει μια γυναίκα που έχει διακινηθεί και εξωθηθεί στην πορνεία. Σκοπός του δρώμενου θα είναι να κινητοποιήσει τους περαστικούς ώστε να υπογράψουν μια έκκληση που θα καλεί την ελληνική κυβέρνηση να παρέχει στους αστυνομικούς αντικειμενικά κριτήρια για να μπορούν να αναγνωρίσουν τα θύματα σωματεμπορίας, να διευκολύνουν τα θύματα ώστε να μπορούν να καταγγείλουν τι τους συμβαίνει, να αλλάξει η νομοθεσία ώστε η παροχή βοήθειας και προστασίας στα θύματα να μην εξαρτάται από την κατάθεσή τους κατά των εμπόρων τους και να διασφαλίσει την αποζημίωση και αποκατάσταση των θυμάτων.

Ο στόχος είναι να συλλεχθούν 1000 υπογραφές και όταν θα συμβεί αυτό η κοπέλα θα απελευθερωθεί.

 

Περισσότερες πληροφορίες

Εκτιμάται ότι χιλιάδες θύματα διακίνησης και εμπορίας φτάνουν στην Ελλάδα κάθε χρόνο και εξωθούνται σε εξαναγκαστική πορνεία. Πολλές από τις γυναίκες αυτές παραμένουν κλειδωμένες σε σπίτια ή οι σωματέμποροι κρατούν τα διαβατήριά τους και τις εκβιάζουν. Πολλές φορές απειλούν ότι θα τις κακοποιήσουν ή ότι θα επιτεθούν στην οικογένειά τους και σε ορισμένες περιπτώσεις τις κακοποιούν.

·         Βρείτε την έκθεση Ελλάδα: Προάσπιση των δικαιωμάτων γυναικών και κοριτσιών θυμάτων εμπορίας με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση στη διεύθυνση: http://amnesty.org.gr/library/2007/eur250022007/index.htm

·         Υπογράψτε την έκκληση προς την Ελληνική Κυβέρνηση στο http://www.amnesty.org.gr/actnow/gre20070612.htm

 

Η Διεθνής Αμνηστία διενέργησε άτυπη έρευνα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας για τη στάση που έχουν οι κάτοικοι της χώρας ως προς τη διακίνηση και εμπορία γυναικών. Τα αποτελέσματα της άτυπης έρευνας θα δημοσιευθούν την Πέμπτη 7 Μαρτίου.

 

Ευχαριστούμε θερμά όσους εργάστηκαν εθελοντικά για την πραγματοποίηση των δράσεων μας, τους γραφίστες, τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς καθώς και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς Repuclic FM 100.3, 104.7 Rock Radio και 1055 Rock που προωθούν τη δράση στη Θεσσαλονίκη.

Βιβλία για τον αντιδραστικό μοντερνισμό, τη διαδικασία του πολιτισμού και την σχέση της πολιτικής με την ηθική

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εκδόσεις σχετικά με το Ναζισμό ήταν αυτή του έργου του Jeffrey Herf με τίτλο «Αντιδραστικός Μοντερνισμός : Τεχνολογία, Κουλτούρα και Πολιτική στη Βαϊμάρη και το Γ΄ Ράιχ». Η έκδοση έγινε το 199 6από τις πολύ καλές «Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης» που εδρεύουν στο Ηράκλειο και είναι τμήμα του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας. Το έργο μετέφρασε ο Παρασκευάς Ματάλας και η επιστημονική επιμέλειά του έγινε από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης (Φιλοσοφική Ρεθύμνου) Χρήστο Χατζηιωσήφ. Η αξία του έργου αυτού είναι σημαντική στο βαθμό που εκτός των άλλων συμβάλλει στη λύση ενός ιδιαίτερα βασανιστικού ερωτήματος : πώς συνυπήρξαν και πώς συμβιβάστηκαν η πιο παράλογη και πιο αντιδραστική ιδεολογία του 20ού αιώνα που ήταν ο Ναζισμός με τα πλέον καινοτόμα ρεύματα του τεχνολογικού μοντερνισμού, κληρονομιές του οποίου υπάρχουν στη σημερινή Γερμανία. Ας μην ξεχνάμε πως οι περίφημες autoband και τα θρυλικά Volkswagen είναι δημιουργήματα αυτής της περιόδου. Τα 144 χρόνια που μεσολάβησαν από τη Γαλλική Επανάσταση και την έναρξη της εφαρμογής του «προγράμματος» του Διαφωτισμού ως την ανάδειξη του πιο παρανοϊκού πολιτικού της ιστορίας της ανθρωπότητας στην προεδρία της Γερμανικής καγκελαρίας δεν ήταν φαίνεται αρκετά στους απογόνους του Μπετόβεν και τόσων άλλων επιφανών Γερμανών ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών για να τους αποτρέψουν από το «μοιραίο». Η «τελική λύση» που δόθηκε στο «πρόβλημα» των «Άλλων» ήταν η λύση που γνωρίσαμε. Παράδοση και νεωτερικότητα συνυπήρξαν στη μεγάλη αυτή κεντροευρωπαϊκή αυτή χώρα για πολλές δεκαετίες με τέτοιο τρόπο ώστε να δεθούν σε ένα εκρηκτικό μείγμα που ήρθε κι έδεσε με τις ιδιαιτερότητες της συγκεκριμένης κοινωνίας, τα εθνικά της προβλήματα, την καθυστερημένη καπιταλιστική ανάπτυξη της βιομηχανίας, την ανάδειξη του ιστορικισμού και των στρεβλώσεών του ως φιλοσοφίας.

Εξίσου σημαντικό είναι και το έργο του Norbert Elias με τίτλο «Η Διαδικασία του Πολιτισμού : Μια Ιστορία της Κοινωνικής Συμπεριφοράς στη Δύση» που εξέδωσαν, το 1997, οι Εκδόσεις «Αλεξάνδρεια» στη σειρά νεότερης και σύγχρονης ιστορίας που επιμελούνται οι Κώστας Κωστής και Σωκράτης Πετμεζάς. Η μετάφραση είναι του Θεόδωρου Λουπασάκη και η επιμέλεια του Κώστα Λιβιεράτου. Η μελέτη αυτή έχει στόχο να εξετάσει τις μεταβολές που υπέστη η έννοια και το περιεχόμενο του «πολιτισμού» στη Δύση μέσα στο χρόνο. Ποια ήταν τα ελατήρια που κίνησαν τις μεταβολές, γιατί άλλη ήταν η έννοια της ίδιας λέξης στη Γαλλία (Civilization) και άλλη στη Γερμανία (Kulture), πώς συνδέεται το ερώτημα αυτό με τη Γερμανική πρόσληψη του «ρομαντισμού» και πώς συνδέεται αυτή με την αυταρχική-ολοκληρωτική κατεύθυνση της χώρας αυτής ; Όπως τονίζει ο ίδιος ο συγγραφέας, «για να επιτευχθεί η πρόσβαση στα κύρια ερωτήματα, έπρεπε πρώτα να αποκτηθεί μια σαφέστερη εικόνα της βραδείας μεταβολής που υπέστησαν, από τον Μεσαίωνα και πέρα, η συμπεριφορά και ο θυμικός βίος των ανθρώπων της Δύσης. Αυτήν αναλαμβάνει να δείξει το δεύτερο μέρος. Με απλό τρόπο και όσο πιο παραστατικό γίνεται, επιχειρεί να ανοίξει το δρόμο προς την κατανόηση της ψυχικής διαδικασίας του πολιτισμού». Η μέθοδος της «κατανόησης» (Verstehen) είναι τελικά εκείνη που ανοίγει το δρόμο για την πιο πολύπλευρη εξήγηση της ιστορικής διαδικασίας σε συνδυασμό με την υλιστική ερμηνεία. Βέμπερ και Μαρξ ίσως να έκαναν ένα αχτύπητο επιστημονικό δίδυμο αν συνέπιπταν οι εποχές τους. Εξάλλου δεν είναι τυχαία η παρατήρηση του Richard Senett πως το έργο του Elias είναι «χωρίς αμφιβολία το σημαντικότερο έργο ιστορικής κοινωνιολογίας από την εποχή του Μαξ Βέμπερ».

Το 1995 από τις Εκδόσεις «Στάχυ» κυκλοφόρησε το βιβλίο του Γιώργου Μανιάτη με τίτλο  «Πολιτική και Ηθική : Η Κρίση της Πολιτικής και η Δυνατότητα Ηθικής Θεμελίωσης του Πολιτικού Πράττειν». Η κρίσης της πολιτικής δεν είναι φαινόμενο μόνο της «καθ’ ημάς Ανατολής» αλλά και της Εσπερίας, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού. Η πολιτική και η οικονομία του «καζίνο» δημιουργεί κοινωνικές εκρήξεις που δεν μπορούν να προσανατολιστούν προς αριστερές ριζοσπαστικές κατευθύνσεις. Ο ρατσισμός, η βία, η εγκληματικότητα και ο «μεγάλος αδελφός» εγκαθίστανται για τα καλά στην καθημερινή μας ζωή. Η «κοινή γνώμη» όλο και περισσότερο Δ.Ξ/Δ.Α. και άκυρο-λευκό-αποχή απαντά στα εικονικά ψηφοδέλτια των δημοσκόπων. Πού θα πάει αυτή η κατάσταση ; Είναι δυνατόν να είναι «όλοι ίδιοι» ; Αδιέξοδο των ανθρωπίνων και κοινωνικών σχέσεων ; Ο Γ.Μανιάτης προσπαθεί «να στοιχειοθετήσει μια πρόταση για την αντιμετώπιση αυτής της σχέσης και τη δυνατότητα ηθικής θεμελίωσης της πολιτικής, λαμβάνοντας υπόψη τις διαδικασίες διαμόρφωσης ενός ιστορικού υποκειμένου με νέα χαρακτηριστικά» και θεωρεί «ότι για τη διερεύνηση της σχέσης πολιτικής και ηθικής είναι αναγκαίος ο αναστοχασμός πάνω στα κριτήρια, τα μέσα και τους στόχους της μεγάλης χειραφετητικής διαδικασίας που άρχισε με την εποχή του Διαφωτισμού και παραμένει ανολοκλήρωτη». Σε τέσσερις βασικές ενότητες ο Γ.Μανιάτης αναφέρεται στις συζητήσεις που διεξάγονται για τη σχέση ηθικής και πολιτικής. Η πρώτη ενότητα αναφέρεται  στην αντίθεση του σύγχρονου θετικιστικού τρόπου σκέψης που θεωρεί αξιακά ουδέτερη την πολιτική δράση και της αρχαίας ελληνικής αντίληψης που ήθελε την ηθική και την πολιτική ταυτισμένες σαν «αυγοτάραχο». Η δεύτερη ενότητα αναφέρεται στην αντίθεση των μεθοδολογικών και πολιτικών αντιλήψεων του ατομικισμού και του ολισμού και την αντίστοιχη οπτική για τις σχέσεις ατόμου-κοινωνίας. Η τρίτη ενότητα με αφορμή το έργο «Justice as Fairness» του Αμερικανού πολιτικού φιλόσοφου John Rawls φωτίζει την αντίθεση ανάμεσα στα επιχειρήματα του σύγχρονου «σοσιαλ-δημοκρατικού» φιλελευθερισμού και του κοινοτισμού. Στην τέταρτη ενότητα επανέρχεται στο επίκεντρο η αντιπαράθεση Ρομαντισμού και Διαφωτισμού για την ανθρώπινη φύση και την Ιστορία, αντιπαράθεση που διατρέχει τις λέξεις, τις γραμμές και τις σελίδες των άλλων βιβλίων στα οποία αναφερθήκαμε.

 Θανάσης Τσακίρης 

Η Αριστερά των ΗΠΑ και οι εκλογές

Η περίοδος των προκριματικών εκλογών αφορά και την αριστερά στις ΗΠΑ και όχι μόνο τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας –το «δικτατορικό δυοπώλιο» όπως αποκαλεί τον ιστορικά κατεστημένο δικομματισμό ο, και πάλι υποψήφιος για το χρίσμα του Πράσινου Κόμματος, Ραλφ Νέιντερ. Το 2004 ο Νέιντερ νομίζοντας ότι το Μεταρρυθμιστικό Κόμμα ήταν καλύτερο και μαζικότερο σχήμα από το Πράσινο Κόμμα δεν επεδίωξε να εκτεθεί στις προκριματικές διαδικασίες του και θα επιδιώξει ξανά να κερδίσει το χρίσμα και σε άλλα «τρίτα» ανεξάρτητα κόμματα ώστε να μπορέσει υπάρξει περίπτωση να κερδίσει το 5% των ψήφων που χρειάζεται σε πανεθνικό επίπεδο ώστε να τύχει της επίσημης αναγνώρισης από το πολιτικό σύστημα και τις συνεπαγόμενες ωφέλειες που προβλέπονται. Βέβαια, συνεχίζει να πετάει διάφορες «τρελές προτάσεις» που, όμως, είναι «λογικές» αν τις δει κανείς από τη σκοπιά του «τρίτου πόλου» και μόνο. Παραδείγματος χάριν, σε μια συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο MSNBC είπε ότι θα επικοινωνούσε με τον νυν δήμαρχο της Νέας Υόρκης, τον μεγιστάνα του οικονομικού Τύπου και της Wall Street για να τον παροτρύνει να κατέβει ως «ανεξάρτητος». Παράλληλα με τον Νέιντερ –που δεν χρειάζεται πλέον ιδιαίτερες συστάσεις- είναι τέσσερις υποψήφιοι που διεκδικούν το χρίσμα ως μέλη του Πράσινου Κόμματος. 

Αναλυτικότερα, η Κατ Σουίφτ είναι η νεότερη υποψήφια από όλα τα κόμματα. Στα 33 της χρόνια έχει αποκτήσει πολλές πολιτικές, εκπαιδευτικές και κοινωνικές εμπειρίες έχοντας ζήσει σε πολλά διαφορετικά περιβάλλοντα (ΗΠΑ, Καναδάς, Καλιφόρνια, Τέξας κλπ) και έχοντας αναμιχθεί σε διάφορα κινήματα και ομάδες εναντίον του πολέμου, της κυριαρχίας των μεγάλων επιχειρήσεων, της καταστροφής του περιβάλλοντος, του αλκοολισμού, και υπέρ της ειρήνης, της απόδοσης δικαιωμάτων σε μετανάστες και πρόσφυγες, έχει καταξιωθεί στη γνώμη των μελών και στελεχών του κόμματος ως η γεμάτη πάθος για δικαιοσύνη ακτιβίστρια και γραμματέας της οργάνωσης στο Τέξας. Είναι σα να λέμε το «αντίστοιχο του Αλέξη Τσίπρα» στις ΗΠΑ.  Εργάζεται ως βιβλιοθηκονόμος σε δύο μη κερδοσκοπικές εταιρίες βιβλιοθηκών.  

Η αφροαμερικανίδα Σύνθια Μακ Κίνεϊ από την Ατλάντα έχοντας υπηρετήσει 6 θητείες ως βουλευτίνα στην Βουλή των Αντιπροσώπων παραιτήθηκε από μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος απογοητευμένη από την διαρκή αδυναμία του να χαράξει μια προοδευτική πολιτική ατζέντα και, κυρίως, για τη χλωμή του θέση και παρέμβαση στο θέμα της απόσυρσης των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ και τον τερματισμό του πολέμου. Σε μια θεαματική παρέμβασή της λίγο πριν αποχωρήσει από το κόμμα είχε προτείνει την αντικατάσταση της Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσυ Πελόσι από την αντιπολεμική ακτιβίστρια Σίντυ Σήχαν. Συμμετέχει στα κινήματα για την εκλογική ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, τη δημοσιονομική λογοδοσία, την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την περιβαλλοντική δημοσιότητα, το δικαίωμα στην επιστροφή των επιβιωσάντων από τους τυφώνες Κατρίνα και Ρίτα, ενάντια στον πόλεμο ως εργαλείο δημόσιας πολιτικής, ενάντια στις καταχρήσεις των βάρβαρων αστυνομικών που σκοτώνουν και βασανίζουν εκείνους που υποτίθεται ότι προστατεύουν (για τη βαρβαρότητα της αστυνομικής βίας στις ΗΠΑ βλ. http://www.youtube.com/watch?v=Ri2O2SPVBQM και http://www.youtube.com/watch?v=rq3jV1_GOTs ). 

Ο τρίτος υποψήφιος είναι ο Κεντ Φίλιπ Μέσπλεϊ. Γεννήθηκε το 1962 στην Παπούα Νέα Γουϊνέα από γονείς μέλη Λουθηρανικής ιεραποστολής. Μεγάλωσε σε τροπικά δάση με «πρωτόγονους» λαούς και διδάχθηκε από τον διάσημο εξελικτικό βιολόγο Τζέιρντ  Ντάιαμοντ που τότε ερευνούσε τις αποικίες των πουλιών της περιοχής ως ορνιθολόγος. Έτσι μυήθηκε στην περιβαλλοντολογία και την οικολογία. Σπούδασε Δυτική και Μη Δυτική Ιατρική και σήμερα πια εργάζεται ως «ελεγκτής ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην κομητεία Σαν Ντιέγκο στην Καλιφόρνια. Θεωρεί ότι μέσω της πολιτικής διαδικασίας και της κινηματικής πολιτικής μπορεί να αλλάξει ο κόσμος.

Από την Δυτική Βιρτζίνια και το τοπικό Ορεινό Κόμμα που συνδέεται οργανωτικά με το Πράσινο προέρχεται ο Τζέσι Τζόνσον. Στόχοι του: Καθαρός Αέρας, Καθαρά Νερά, Καθαρή Γη. Υπεύθυνες πρακτικές σε θέματα μεταλλείων και υλοτομίας. Οικονομική δικαιοσύνη και τερματισμός του πλουτισμού των μεγάλων επιχειρήσεων. Μικρά κοινοτικά σχολεία και περιορισμός της μετακίνησης με σχολικά λεωφορεία. Καθολική Υγειονομική Κάλυψη. Μεταρρύθμιση της χρηματοδότησης των εκλογικών δαπανών.  

Τέλος ο καθηγητής Τζέιρντ Μπολ από το Πανεπιστήμιο του Μέρυλαντ αποφάσισε να αποσυρθεί από την διεκδίκηση του χρίσματος και να υποστηρίξει την προσπάθεια της Σύνθια Μακ Κίνεϋ. 

Στο χώρο της τροτσκιστικής αριστεράς, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Εργατών (SWP) κατεβαίνει όπως πάντα στις εκλογές. Υποψήφιος Πρόεδρος είναι ο Ρότζερ Καλέρο  και αντιπρόεδρος η Άλυσον Κέννεντυ. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ κατεβαίνει με υποψήφιο Πρόεδρο τον Μπράιαν Μουρ και τον Στιουαρτ Αλεξάντερ.   

Ας πάμε τώρα στην αριστερά που δεν κατεβαίνει με ανεξάρτητα ψηφοδέλτια στις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές. Το ανανεωμένο ΚΚ-ΗΠΑ έχει αποδεχτεί τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού στο ομοσπονδιακό επίπεδο και είναι αναφανδόν υπέρ των Δημοκρατικών και υποστηρίζει τη λογική της προτεραιότητας της εκδίωξης των ακροδεξιών Ρεπουμπλικανών από το Λευκό Οίκο και την ηγεσία του Καπιτωλίου. Σύμφωνα με τον Εθνικό Γραμματές Σαμ Γουέμπ (βλ. συνέντευξη που εκπέμπεται στο ειδικό site www.youtube.com) καθώς η δημοκρατία είναι ταυτόχρονα προϋπόθεση και ουσία του σοσιαλισμού, οι τωρινές εκλογές είναι κρισιμότατο σταυροδρόμι όσον αφορά τη δημοκρατία. Γιατί «είναι ζήτημα δημοκρατίας να έχουμε υγεία για όλους». Γιατί «είναι ζήτημα δημοκρατίας η ειρήνη, το δικαίωμα να ζούμε σε μια κοινωνία προσανατολισμένη στην ειρήνη». Γιατί «είναι ζήτημα δημοκρατίας το δικαίωμα στην ισότητα, η εναντίωση στο ρατσισμό». Η άκρα δεξιά που κυβερνά τις ΗΠΑ την τελευταία τριακοντανταετία, αρχής γενομένης από την εκλογή του Ρόναλντ Ρέιγκαν, προχωρά «περικόπτοντας συνεχώς δημοκρατικά δικαιώματα, το δημοκρατικό δικαίωμα των εργαζομένων να οργανώνονται συνδικαλιστικά και τα υπόλοιπα δικαιώματα». «Υπάρχει η αίσθηση», τονίζει ο Γουέμπ, «ότι αν εκλεγεί Πρόεδρος και Κοινοβουλευτική και Γερουσιαστική Πλειοψηφία από το Δημοκρατικό Κόμμα θα διεξάγεται σε καλύτερο γήπεδο ο αγώνας για το βάθεμα και την επέκταση της δημοκρατίας. Το πρώτο θέμα που θα πρέπει να τεθεί, σε περίπτωση σαρωτικής νίκης του Δημοκρατικού Κόμματος, είναι η καθολική ιατρικο-φαρμακευτική και συνταξιοδοτική κάλυψη. Το κίνημα που αναπτύσσεται στη χώρα γύρω από αυτό το θέμα στη χώρα μπορεί να γίνει εγγυητής της καθολικής κάλυψης.» Σύμφωνα με τον Γουέμπ, το κύριο καθήκον των κομμουνιστών στις εκλογές είναι να ηττηθεί αυτή η άκρα δεξιά που κυβερνά «και με δεδομένη την πραγματικότητα αυτής της χώρας πρέπει να ψηφιστεί ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος.» Το ζήτημα της οικοδόμησης ενός βιώσιμου «τρίτου κόμματος» μετατίθεται για το μέλλον. «Προς το παρόν, λοιπόν, πρέπει να ηττηθεί η κυβερνώσα άκρα δεξιά, να εκλεγούν οι Δημοκρατικοί και στη μετεκλογική περίοδο να συνεχίσει να αγωνίζεται το ευρύτερο κίνημα, μέρος του οποίου είμαστε και εμείς, δηλαδή το κίνημα το εργατικό, το αφροαμερικανικό, το κίνημα των λατινοαμερικανών και των άλλων ‘έγχρωμων πολιτών’, της νεολαίας κ.α. Τόσα χρόνια είμαστε στην άμυνα και χάσαμε πολλές μάχες. Περιέκοψαν ασφαλιστικά δικαιώματα, θέσεις εργασίας, μείωσαν τα μέτρα «θετικής δράσης», μας ενέπλεξαν σε πολέμους. Με την εκλογή Δημοκρατικού Προέδρου και Κογκρέσου μπορούμε να περάσουμε στην επίθεση με καλύτερους όρους.» Το Παγκόσμιο Κόμμα Εργαζομένων (WWP) μέχρι στιγμής δεν έχει ανακοινώσει αν θα κατέβει στις εκλογές. Σε άρθρα και συνεντεύξεις στελεχών του τονίζεται ότι η διαφορά των φετινών εκλογών έγκειται στο ότι εκατομμύρια νέοι ψηφοφόροι και εργαζόμενοι επιθυμούν να εκδιωχθεί το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα από την κυβέρνηση και το Κογκρέσο και παίρνουν μέρος στην εκλογική διαδικασία με πρωτόγνωρη μαζική συμμετοχή, γι’ αυτό και εφιστούν την προσοχή της αριστεράς να μην είναι κι αυτή άλλη μια χαμένη ευκαιρία για την ανάπτυξη ενός μαζικού επαναστατικού κινήματος.    

Τέλος, ούτε και το Κόμμα Σοσιαλιστικής Ισότητας που είναι μέλος της Διεθνούς Επιτροπής της 4^ης Διεθνούς δείχνει διάθεση για εκλογικό κατέβασμα ενώ αντιθέτως τονίζει την ανάγκη «η εργατική τάξη να οικοδομήσει το δικό της πολιτικό κόμμα, με βάση ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα, και να επιδιώξει την ενότητα των εργαζομένων σε διεθνή βάση εναντίον του ιμπεριαλισμού και του πολέμου.»

  ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

http://tsakiris.snn.gr

http://tsakthan.blogspot.com

http://greekunions.wordpress.com

http://antiracistes.wordpress.com

http://homoecologicus.wordpress.com